woensdag 20 juni
Vandaag geen tuin, maar de Floriade in Venlo. Gerda legt in de bus uit welke onderdelen voor ons het interessantst zijn. Ze vertelt dat de plaatselijke afdeling van Groei en Bloei wat mensen zoekt voor een smaakpanel. We moeten ons dan melden in het Huis van de Smaak. We doen met een paar mensen mee en krijgen eerst koffie met vlaai. Vervolgens vullen we een vragenlijst in en worden we meegenomen naar standjes waar we allerlei tomaten proeven, paddenstoelen, paprika's, kiemgroenten en uiteindelijk de lang verbeide asperges. Daarna is het plotseling afgelopen. De bedoeling van dit panel is niet erg duidelijk geworden, maar we worden wel verblijd met een gratis kaartje voor de kabelbaan.
De asperges gaan er bij Tiny goed in!
De Floriade lijkt bar weinig op de Floriades die we in Amsterdam hebben meegemaakt. Nu geen voorbeelden van Nederlandse landschappen, geen dahliatuin of rododendronvallei, geen beekje met weelderige oeverbegroeiing, geen landentuinen. Wel alom reclame voor bedrijven. De landenpaviljoens zijn door touroperators ingericht en alleen de Belgen hebben hun paviljoen voorzien van beplanting. Ze schenken ook heerlijk bier. Na het Belgische bezoeken we het Indonesische paviljoen. Onderweg komen we een verdwaalde Duitse non tegen, die – hoewel reeds 50 jaar geprofest – het contact met haar 20 medezusters in de drukte is kwijtgeraakt. We zijn niet te beroerd om haar de juiste weg te wijzen om zo iets terug te kunnen doen. Want decennia geleden zijn het ook zusters geweest die hebben geprobeerd om ons voor gevaarlijke zijpaden te behoeden. Het meest worden we getroffen door Willy the Willowman die diep in het bos een nederzetting van takken en afval heeft gebouwd en die daar ook af en toe woont. De nederzetting ademt creativiteit en bezieling en de commercie is er ver te zoeken. Hoewel, de rest van de Floriade is erg dichtbij. We bezoeken de inzending van de kwekerij Arnica, waar tal van wilde planten in bloei staan. We krijgen zaad mee van de Blauwe Morgenster. Ook mooi zijn de bloeiende hellingen van Alies den Hartog, waarover we in Onze Eigen Tuin hadden gelezen.
De nederzetting van Willy the Willowman
Een van de bloeiende hellingen
We verlaten tegen 5 uur het terrein, samen met een paar duizend andere bezoekers. De gemiddelde leeftijd ligt boven de 65 jaar en het Zonnebloemgehalte is aan de hoge kant.
Gelukkig duurt het nog 10 jaar eer we ons weer zullen kunnen afvragen of we naar de Floriade zullen gaan of niet.
Het afsluitend diner in Sevenum is subliem. Het afrekenen heeft wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk heeft iedereen het wisselgeld terug. De chauffeur wordt afgelost en de nieuwe chauffeur is bereid om ons terug naar De Kemphaan te brengen. Daar staan de diverse ophalers gereed en Tiny en Dries brengen onze planten thuis, terwijl wij naar huis terug fietsen. Uitstekende service!
We zien terug op drie schitterende dagen, met een afwisseling aan tuinen. Sommige tuinen bezochten we nu voor de tweede keer (anderen kwamen nu zelfs voor de derde keer in bepaalde tuinen), maar die tuinen waren dat herhaalde bezoek meer dan waard. De ene tuin sprak ons meer aan dan de andere, maar dat heb je altijd en onze medereizigers kwamen in een aantal gevallen tot andere conclusies dan wij. En ook dat heb je altijd. Dank aan diegenen die dit reisje hebben georganiseerd. En Wim nogmaals beterschap toegewenst.