Maandag 28 oktober

We gaan weer met een gehuurde bus mee, nu naar Steinwiesen, waar we een rit gaan maken per ''Schienenbus'' naar Nordhalben en terug. De lijn is elf kilometer lang en voert door het Rodachtal. Het landschap is fraai, een dal met beboste hellingen, het riviertje de Rodach en verspreide boerderijen.

Met de Schienenbus in het Rodachtal       Landelijk stationnetje
         

Na terugkomst rijdt onze bus verder naar Kronach en vandaar gaat het per trein naar Darmstadt. We moeten daarbij een paar keer overstappen.

     Uitzicht vanuit onze hotelkamer op de sporen van Darmstadt Hauptbahnhof    
         

Het hotel in Darmstadt staat naast het station en onze kamer kijkt uit over de perrons.

Het afscheidsdiner is plezierig, al vindt de bediening het maar gek dat we thee bestellen in plaats van het hier overvloedig geschonken bier.

Dinsdag 29 oktober

In Darmstadt staat een rit per historische tram op het programma. Vanuit de tram krijgen we een inzicht in de opbouw van de stad. Darmstadt was de hoofdstad van het Groothertogdom Hessen-Darmstadt. De stad is in de oorlog grotendeels verwoest. De paleizen zijn herbouwd, maar van de straten in het centrum is vrijwel niets meer uit de periode voor de oorlog te herkennen. De tram brengt ons onder meer naar het eindpunt TU Lichtwiese, waar prachtige moderne gebouwen staan in een campussetting.

Onze tram in Darmstadt   TU Lichtwiese: collegezalen en mediacentrum   Residenzschloss van de groothertogen
         

De rit eindigt bij een halte waarvandaan we een eindje lopen naar een trammuseum. Het museumpje blijkt niet op rails te zijn aangesloten en het gebouw maakt een nogal afwerende indruk. We zien aanvankelijk niet Mathildenhoehe: woningen van kunstenaars, rechts die van Peter Behrenseens een ingang, totdat iemand van het museum plots een deur opent. We hebben niet zoveel trek in weer een verhaal over de plaatselijke tram en nemen afscheid van de groep.

Per tram en bus (de Tageskarte biedt uitkomst) bereiken we de Darmstädter Künstlerkolonie Mathildenhöhe. De laatste groothertog Ernst Ludwig heeft in 1901 een kunstenaarskolonie gesticht op een heuvel even buiten het stadscentrum. Hij nodigde kunstenaars, waaronder Peter Behrens, uit om er te komen wonen en werken en er verrezen villa's die door de aanstaande bewoners zelf werden ontworpen, alle in Jugendstil. De kunstenaars kregen bovendien een gebouw ter beschikking met daarin ateliers waar ze konden werken. Hun kunstwerken werden in een tentoonstellingsgebouw (1908) opgesteld.

De dankbare bevolking van het groothertogdom bood aan zijn groothertog ter gelegenheid van zijn tweede huwelijk in 1908 een toren aan, de Hochzeitsturm. De toren werd samen met het tentoonstellingsgebouw ontworpen door Joseph Maria Olbrich.

De groothertog liet in het complex een russisch orthodox kerkje bouwen voor het bezoek van zijn zwager, tsaar Nicolaas II, in 1910.

Hochzeitsturm en russisch orthodoxe kapel   Ateliergebouw   Woning van Joseph Maria Olbrich
         

We eten nog iets en nemen de bus terug naar het hotel en vervolgens gaan we naar het station. De trein naar Keulen heeft 25 minuten vertraging maar desondanks halen we onze aansluiting in Keulen. Dat blijkt te kunnen als je 262 km/h rijdt. In Utrecht nemen we de trein naar Almere en daarna de bus. We zijn keurig op tijd weer thuis.

Het was een prachtige reis en we zijn nog vol indrukken.

terug naar overzicht trips 2024                            terug naar zondag 27 october