Naar de Eifel, 9 t/m 14 augustus 2023
De Eifel was voor ons nog onbekend terrein en we wilden er een paar dagen tussenuit. De Eifel ligt niet zo ver weg en het is een totaal ander gebied, zeker landschappelijk, dan wat we op vergelijkbare afstand gewend waren. Enig zoeken op internet leverde een hotel op met kruidentuin, niet ver van Trier in een uit landschappelijk en geologisch oogpunt belangwekkend deel van de Eifel. Bovendien lag het dichtbij Echternach en daar wilden we al langere tijd eens naar toe.
Woensdag 9 augustus
We vertrekken omstreeks 9 uur. De vouwfietsen gaan mee. De route loopt via de A27 en de A2 naar Maastricht. We wilden vanuit de tunnel in de A2 via een rustige weg naar Vaals en daar de Belgische grens over. Dat lukt niet meteen omdat we de in de tunnel opgenomen afslag missen. Maar de tweede poging slaagt en we zijn al snel in Gemmenich, ten zuiden van de Vaalserberg. Ongeveer daar begon vroeger het onafhankelijke ministaatje Moresnet, bekend om zijn zinkmijnen. De eerste plaats heet La Calamine of Kelmis, want hier worden twee talen, Frans en Duits, gesproken. Het plaatsje stelt niet zo veel voor, wat we in een korte rondwandeling ontdekken. De tocht gaat verder door de Oostkantons, tot 1918 Duits en sindsdien Belgisch (met een onderbreking tijdens WOII).
We onderbreken de reis voor een bezoek aan de gewezen NS-Ordensburg Vogelsang. Hier is aan het eind van de jaren 1930 een opleidingsschool voor toekomstige SS-ers gebouwd. Het gebouwencomplex is wel in gebruik genomen als zodanig, maar het is nooit afgebouwd. In 1941 werden de bouwactiviteiten stilgelegd en ook werd de school gesloten. Na de oorlog werd het complex in bezit genomen door het Belgische leger. Het complex heeft nu een museale status. De benaming Ordensburg verwijst naar de Duitse Orden die in de middeleeuwen naar het oosten trokken en daar burchten stichtten. De SS-ers zouden na hun opleiding ook naar het oosten vertrekken en daar worden ingezet voor oorlogshandelingen.
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
Na ons bezoek aan de tentoonstelling ''Bestimmung: Herrenmensch'', over de opleiding die hier werd gegeven (veel leerstof over zogenaamde rassenkunde, met ook een uit het Nederlands vertaald leerboek van ene H. Wiegersma over Volkskunst in de Nederlanden) en de lotgevallen van de hier afgestudeerden, vervolgen we onze weg naar het plaatsje Kordel in het zuiden van de Eifel, waar ons hotel staat. De weg er naar toe is niet zo gemakkelijk te vinden, want rond en in Kordel zijn allerlei wegen opgebroken en het hotel is aan het eind van een doodlopende zandweg. Gelukkig zien we na de zoveelste bocht de bouwval oprijzen van de burcht Ramstein en ons hotel staat aan de voet ervan.
Vanuit onze kamer hebben we een riant uitzicht op Ramstein. Het was ooit een zomerverblijf van de aartsbisschop-keurvorst van Trier en sinds Napoleon in bezit van een horecafamilie. De huidige uitbaatster heet Sabine en ze houdt zich hier dapper staande, ondanks het ook hier nijpend personeelsgebrek.
Het hotel heet Kräuterhotel Villa Vontenie en het wordt gerund door een Nederlands echtpaar, Jeroen Bauer en Annetta Vontenie.
Donderdag 10 augustus
Het plan was om met onze vouwfietsen de trein te nemen van Kordel naar Bitburg om vervolgens op de fiets weer af te dalen naar Kordel, via het dal van het riviertje de Kyll. De trein blijkt echter niet te rijden, wegens onderhoud aan de baan. We wijken uit naar Plan B en dat is een wandeling in de omgeving. Hier is ooit een Romeinse munt gevonden en daarom is een wandeling uitgezet met de naam: Römerpfad. De wandelroute loopt pal langs het hotel en over het terras van het hotel-restaurant onder de burcht Ramstein. De route is een kleine 10 km lang, afwisselend en de moeilijkheidsgraad is ''gemiddeld''.
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
||
Dat laatste zou ons nog tegenvallen.Afwisseling is er zeker: we passeren eerst een watervalletje waar tot aan de overstroming van 2021 een hangbrug over lag en nu een vaste brug. Daarna volgt een Romeinse mijn, waar eerst koper werd gewonnen en waar vervolgens blokken zandsteen uit werden gezaagd, die onder meer werden toegepast in de Porta Nigra in Trier en (veel later) zelfs in de Rijkskanselarij in Berlijn. Even verder lopen we over een landbouwgebied met voederbieten en granen. De bodem bestaat er uit Muschelkalk (mergel) en die is zo vruchtbaar dat de Romeinen om dit gebied een muur hebben gebouwd om het gebied zo te claimen.
 |
 |
|||
Twee grotten laten zien dat de bodem bestaat uit een afwisseling van Muschelkalk en Buntsandstein. Om bij de grotten te kunnen komen, is nogal wat klauterwerk nodig. We doen dan ook aanzienlijk langer over de route dan wordt aangegeven (3,5 uur, voor ons dus langer).
Naar overzicht trips 2022 en 2023 Naar de Eifel 11, 12, 13, en 14 augustus